Charlotte bracht haar doe-mentaliteit uit de patisserie mee naar delaware

Charlotte, van patissier naar marketeer. Dat is wel een flinke switch.

‘Ja, hè. En dan heb ik ook nog eens eerst orthopedagogiek gestudeerd. Toen we in 2009 naar Nederland verhuisden, vanwege de baan van mijn vriend, lagen de banen niet voor het oprapen. Ik ging parttime werken bij een IT-bedrijf, startte mijn eigen onderneming én ik hielp bakken bij een cupcakebedrijf. Zodoende rolde ik - ook na een studie - in de patisserie. Ik werkte in Nederland voor het koningshuis en voor sterrenrestaurants. Toen ik hoogzwanger was en nog steeds tien uur per dag 30 kilo bakken sjouwde, dacht ik: dit kan niet langer. Je staat om 05.00 uur op, komt om 20.00 uur 's avonds thuis. Dan krijg je niks mee van je kind.’

Hoe ben je bij delaware terechtgekomen?

‘Via een Belgische vriendin die er toen werkte. Zij wist dat er iemand werd gezocht voor het kantoor in Naarden. Het sollicitatiegesprek was allesbehalve standaard. De toenmalige partner en office manager vuurden geen vragenlijst op me af, maar we hadden een echt gesprek. En ze waren ook af en toe aan het kibbelen als een getrouwd stel. Ik houd daar wel van. Een sfeer waar je jezelf kunt zijn, geen overdreven hiërarchie en je mening kunnen geven.’

Je begon als office manager. Hoe werd je marketeer?

‘Ik zat achter de balie en was dus sowieso gesprekspartner voor iedereen. Ik zag steeds meer dingen waar ik dacht: dit kan net wat frisser of creatiever. De toenmalige marketing collega’s  vonden mijn creativiteit en schrijfstijl wel leuk. ‘Kun je niet een dag per week voor ons komen werken’, zeiden ze al lachend. En zo is het balletje gaan rollen.’

Gewoon je ideeën delen en kijken waar het strandt?

‘Absoluut. Dat heb ik geleerd van mijn werk in de patisserie. Daar heb ik geleerd dat je ondernemerschap moet tonen of ideeën moet delen als je kansen ziet. Je kunt niet zeggen: dat doen we morgen wel. Het moet vandaag. Diezelfde drive stop ik vandaag in mijn marketingwerk bij delaware. Ik maak lijstjes, schrap dingen af, maar er komen steeds tig nieuwe bij omdat ik het groter en beter wil maken. Ik ga door totdat ik tevreden ben.’

Waarderen je collega’s ook die inzet?

‘Absoluut. Het verschil met de bakkerij kan niet groter zijn. Daar is normaal dat je 10 uur per dag staat te bikkelen: mentaal en fysiek. Natuurlijk waarderen ze je inzet, maar dat wordt weinig uitgesproken.

Nu staan mijn collega’s er echt stil bij wat ik doe. Als ik een event heb georganiseerd, zeggen mensen spontaan: "dat was zo gaaf" of "jij hebt het verschil gemaakt met je creatieve input.” Dat er überhaupt aan gedacht wordt om iemand te bedanken voor werk dat eigenlijk wordt verwacht... Dat is toch een stukje menselijkheid waar je ontzettend energie van krijgt.’