Maarten beklom de delaware ladder: van senior consultant naar partner

Maarten, jij bent het schoolvoorbeeld van hoe je kunt doorgroeien bij delaware.

‘Eigenlijk wel hè? Toen ik in 2011 begon, zat ik in Antwerpen. delaware Nederland bestond nog niet.  Een jaar later openden we ons eigen kantoor in ’s-Hertogenbosch. We begonnen met drie bureaustoelen en zeven medewerkers. Nu hebben we tweehonderd collega’s. Bizar. 

Dat ik bij delaware terecht ben gekomen, is puur toeval. Ik sprak mijn oom op de 65ste verjaardag van mijn vader. Hij was toen externe bestuurder bij delaware. Ik zocht in die tijd naar een andere baan: in de IT én in de foodbusiness. Toen hij over het bedrijf vertelde, was ik getriggerd. Best grappig: als ik ‘m niet op die dag had gesproken, was ik nooit bij delaware terechtgekomen.’

Een bedrijf vanaf de grond opbouwen is niet niks. Waarom stapte je toen in bij delaware?

‘Dat had twee redenen. Ik kon doorgaan met wat ik leuk vond: oplossingen bedenken voor de foodsector. De voedingsindustrie is de rode draad in mijn leven. 

Aan de andere kant trok het avontuur me. Ik mocht meebouwen aan een organisatie. Mijn collega’s en ik waren ontdekkingsreizigers. We moesten zelf dingen uitvogelen, maar hadden de steun vanuit de moederorganisatie in België. Dat is toch fantastisch!   

Uiteindelijk ben ik van senior consultant doorgegroeid naar manager, senior- manager en partner. Tussendoor ben ik een half jaar weg geweest. Op reis. Samen met mijn vrouw en twee kinderen naar Australië en Nieuw-Zeeland.’

Droomde je vroeger al van een partnerfunctie?

‘Nee. Ik heb nooit een stip op de horizon gezet en gedacht: daar wil ik naartoe. Ik vond het belangrijker om met mensen samen te werken. Mee te bouwen aan het bedrijf in Nederland. En mijn rol als foodexpert in binnen- en buitenland op te pakken.’

Hoe ben je dan een van de partners geworden?

‘Ik ben vorig jaar gevraagd. De drie andere partners hadden me al eerder gepolst. Toen hield ik het af: ik had nog jonge kinderen. Nu zijn ze ouder en past het beter.’

Is er veel veranderd in je werk?

‘Ja en nee. In mijn vorige rol deed ik presales en sales. Omdat we zo’n platte organisatie zijn, lopen sommige zaken hiervan nog door. In de toekomst ligt de focus meer op de strategie en minder op de uitvoer. De foodsector blijft wel mijn verantwoordelijkheid. Ik heb ook de portefeuille Customer Experience erbij gekregen. 

Wat veranderd is, is dat mijn werk breder is geworden. Ik heb met de hele organisatie te maken. Ik maak mee de keuzes over welk recruitmentbeleid we volgen. Ik ben bij de eindpresentatie van het Young Professional Program. Of ik heb gesprekken met de andere partners over de toekomst: wie gaan ons over vijf, tien jaar opvolgen, waar willen we met het bedrijf naartoe en wat vinden we belangrijk? Uitdagend, maar erg interessant.’

Je nieuwe baan heeft ook invloed op het thuisfront. Hoe gaat het met je werk-privébalans?

‘Mijn vrouw en ik hebben de juiste balans gevonden. Mijn zoon en dochter van 11 en 9  vinden het niet zo leuk als ik lang weg ben. Dat gebeurt nu wel. Ik ben vaker en langer van huis. Internationale conferenties duren voor mij niet meer vier, maar zes dagen. Omdat er ook afspraken zijn met andere internationale partners.

Ik zorg ervoor dat ik altijd iets kleins meeneem van mijn reizen. Laatst was ik voor de Masterclass Food in Maleisië. Ik kocht daar een sleutelhanger van ijzerdraad in de vorm van hun naam. Leuk voor aan de schooltas. Ik ga mijn kinderen niet omkopen, hoor. Ik houd het bij kleine dingen. Anders willen ze dat ik elke week weg ben.’

Vertel eens: heb je nog een paar flaters geslagen in je eerste half jaar?

‘Ha, een paar weken gelegen hadden we een digitaal internationaal partneroverleg. Ik wist dat ik ergens in die periode een update moest geven over de foodsector. Het overleg sloeg ik over, omdat ik een klantafspraak had. Die was belangrijker. 

Toen ik vijf minuten voor het einde van het overleg inbelde, bekroop me het gevoel dat dit de meeting kon zijn waarin ik die update moest geven. En jawel, dat was ook zo. Mijn agendamanagement is dus nog wel een dingetje.’