De uitdaging
De directie van Civora Infra merkte dat de voortgang van projecten geregeld stokte. De werkvoorbereiding was versnipperd: vergunningen, tekeningen en veiligheidsplannen kwamen laat binnen of waren niet compleet. Nog voordat de eerste rijplaten lagen, ontstonden vertragingen.
Ook tijdens de uitvoering liep het niet altijd soepel. Medewerkers en machines stonden soms stil, niet omdat er te weinig werk was, maar omdat men in afwachting was van aan- of afvoer van materieel of containers, en omdat overzicht ontbrak. Excel-roosters en losse planningen zorgden regelmatig voor dubbele bezettingen en conflicten tussen projecten. Logistiek werd een tweede knelpunt: ritten botsten met ZEZ-venstertijden, laadtijden werden gemist en projecten liepen uit.
Financieel leverde dit spanning op: de marges werden kleiner en door het gebrek aan overzicht was er geen actueel beeld van de OHW-positie, liep de facturatie achter en kwam de liquiditeitspositie onder druk te staan.
Daarnaast werd het voldoen aan wet- en regelgeving complexer. Van SCL/ViA-trede 3 tot Wkb/VISI, UAV-GC en ZEZ: de verplichtingen namen toe. Incidentregistraties, CO₂-berekeningen, circulariteitsbewijzen en certificaten van onderaannemers moesten aantoonbaar en actueel zijn. In de praktijk gebeurde dit nog vaak via losse Excelbestanden of papieren dossiers, met stressvolle audits en gemiste tenderkansen als gevolg.
Ook op het gebied van AI liep Civora Infra tegen beperkingen aan. Er waren diverse pilots gestart, maar zonder duidelijke strategie bleven dit losse experimenten die nauwelijks rendement opleverden. Het potentieel van AI werd daardoor niet benut, terwijl juist voorspellende inzichten en automatische analyses veel waarde hadden kunnen toevoegen aan planning en uitvoering.
Het resultaat: een vicieuze cirkel van stilstand, oplopende kosten, liquiditeitsproblemen en compliance-stress. Voor Civora Infra was de vraag niet óf er iets moest veranderen, maar hóe.